bu belki son günündür

SÜKÛT · 28-02-2009, 07:41

Adam

telaşlı

öfkeli bir halde hanımına bağırıp

çağırıyordu. Babalarının sesini duyan iki çocuk ise yataklarından kalkıp salona gelmişti. Babalarının öfkesini görünce

korkmuş

sinmiş halde birer koltukta sessizce oturup kalmıştı.
Adam

çocuklara

hanımın üzüntüsüne aldırmadan söylenip duruyordu;
-Söyledim değil mi

söyledim. Bu gün toplantı olduğunu

açık mavi gömleği ütülemeni söyledim. "Kahverengi gömlekle gidiversen nolur!"muş. Bu gün sunum yapacağım

karamsar bir görüntü mü vereyim

dinleyenlerin içi kararsın

bu da projeye verecekleri oyu etkilesin! Bunu mu istiyorsun?
-Tamam bey

bitti işte.
Adam açık mavi göleği hışımla aldı;
-Bitti

tabi bitti ama ben geç kaldıktan sonra bitmiş neye yarar.
Hanımı çocukların korkmuş yüzlerine baktıktan sonra

yine eşini sakinleştirmeye çabaladı;
-Dün bundan da geç çıkmıştın

vakit var

yetişirsin.
-Anlamıyor ki

anlamıyor ki. Bu gün sunumu ben yapacağım. Herkesten önce gitmeliyim ki

gelecek önemli konuklara 'Hoş geldi' demeliyim.
Adam bir sürü söz daha söylenerek

bağırarak çıktı

arabasını çalıştırıp uzaklaştı. Hanımı

direksiyon başında da öfke saçan eşinin halinden endişelendi

"Bir kaza yapmasa bari…"
Eşi uzaklaşınca

çocuklarının yanına gidip sarıldı

rahatlatmaya çalıştı.
-Madem erkenden kalktınız

hemen size sultanlara layık bir kahvaltı hazırlayıp getireceğim.
Mutfağa geçti

zihnindeki huzursuzluğu dağıtmak için hemen neşeli müzikler çalan bir radyoyu açtı. Ocağa haşlamak için yumurta koydu

cezvede süt ısıtmaya başladı. Masaya zeytin

peynir

reçel koymayı da ihmal etmedi.

Biraz sonra çocuklarına seslendi
-Kahvaltınız hazııır!
Çocuklar kahvaltıya otururken

radyoda müziğin birden kesilmesi dikkatini çekti. Son dakika haberi anonsuyla

radyonun sesini biraz daha açtı. Radyo'da zincirleme bir kaza haberi vardı. Ayrıntılarla biraz sonra birlikte olacağız demişti spiker ama kazanın yerini söylediği andan itibaren o sandalyesine yığılıp kalmıştı. Spikerin bahsettiği kaza yeri

kocasının her gün işe giderken geçtiği dörtlü kavşaktı.
Eşinin bu kavşaktaki trafikten şikayetçi olduğunu

her sabah yoğun bir trafik olduğunu söyleyişi aklına geldi. "Geç kaldım diye acele edip acaba o da…" Aklına gelen düşünce içini daha da yaktı

hemen ayağa kalktı.
-Çocuklar

unutmayın ocağa yaklaşmak yasak. Kahvaltınızı yapıp salona geçin

oynayın. Benim acil bir yere uğramam gerek

kapıyı da kimseye açmayın tamam mı?
Çocukları uslu

söz dinler olduğu halde

çok kısa süreli de olsa evde yalnız bırakmak zorunda kalsa tekrar tekrar tembihte bulunurdu.
Sokağa çıkmak için üzerine bir şeyler aldı

cebine de bir taksi parası aldı. Kapıya yöneldiğinde kocasının bu kazada ölmüş olabileceği endişesiyle kabaran yüreğine daha fazla dayanamayıp

ağlamaya başlamıştı. Göz yaşlarını çocukları görmesin diye

açık olan mutfak kapısına sırtını dönmeye özen gösteriyordu. İçindeki acının kocasının ölmüş olma ihtimali kadar

giderken kendisini kırması ve çocuklarının önünde bağırıp çağırmasından da kaynaklandığını anladı. Oysa her zaman böyle öfkeli değildi.
-Eğer ölürse

çocuklarım babalarını

son gördükleri haliyle mi hatırlayacak? Kalp kıran

öfkeli bir baba olarak mı kalacak akıllarında?
Kapıdan çıkarken

çocuklarına bir kez daha seslenecekti ama artık akan gözyaşları saklanamayacak haldeydi. Hemen kapıyı açıp dışarı çıkmak için hamle yaptı ama karşısında kapıya doğru adım atmakta olan kocası vardı.
Adam

bir an karısının ıslak yanaklarına baktı; "Haberleri mi dinledin?" diye sordu. Hanımı

konuşamadan sadece başıyla onayladı. Adam

önce sarıldı

sonra eşinin yanaklarını sildi.Hanımı zorlukla sordu;
-Hani önemli bir toplantına geç kalmıştın

niye döndün?
-Kaza benim hemen yakınımda oldu. O anda toplantıdan daha önemli bir şeyi unuttuğumu hatırladım. Eğer o kazada ölseydim…
O anda çocuklar da yanlarına gelmiş

babalarının yine öfkeli olabileceğini düşünerek

annelerinin yanında durmuştu. Adam

bütün içten

samimi gülümsemesiyle çocuklarını yanına çağırdı

boyunlarına sarıldı

yanaklarından öptü.
-Ben bu gün büyük bir hata yaptım ve evden çıkarken

sizleri ne kadar sevdiğimi söylemeyi unuttum. Böyle önemli bir şey unutulur mu hiç. Ne yapalım

ben de geri döndüm.

Şair-Yazar : Ahmet Ünal ÇAM

asuman · 06-03-2009, 02:35

Cok guzel bı yazı ellerıne saglık

nurküllü · 07-03-2009, 03:20

-Ben bu gün büyük bir hata yaptım ve evden çıkarken

sizleri ne kadar sevdiğimi söylemeyi unuttum. Böyle önemli bir şey unutulur mu hiç. Ne yapalım

ben de geri döndüm.Ne mutlu değilmi.......Hatanın neresinden dönülse kardır....

Seçenekler
Yazdırılabilir şekli göster Sayfayı E-Mail olarak gönder
Stil
Normal Hybrid-Şeklinde gösterime geç Ağaç şeklinde gösterime geç

Benzer Konular
Konu	Konuyu Başlatan	Forum	Cevap	Son Mesaj
Belki Ben - Nazım Hikmet RAN	nimlahza	Şiir	0	20-10-2008 12:57
BeLKi GeLiRSiN BiRGüN...	CooLKadin	Resimli Şiirler	0	20-05-2008 02:05
Kaybediyorum belki..Ama..BiTMiYORUM	CooLKadin	Resimli Şiirler	0	03-05-2008 06:42
Kesinlikle, Belki	Bakimliyiz	E - Kolay Sinema	0	18-04-2008 01:21
Kesinlikle, Belki (Definitely, Maybe)	Bakimliyiz	E - Kolay Sinema	0	08-04-2008 07:30

28-02-2009, 07:41	#1 (permalink)
SÜKÛT	bu belki son günündür Adam telaşlı öfkeli bir halde hanımına bağırıp çağırıyordu. Babalarının sesini duyan iki çocuk ise yataklarından kalkıp salona gelmişti. Babalarının öfkesini görünce korkmuş sinmiş halde birer koltukta sessizce oturup kalmıştı. Adam çocuklara hanımın üzüntüsüne aldırmadan söylenip duruyordu; -Söyledim değil mi söyledim. Bu gün toplantı olduğunu açık mavi gömleği ütülemeni söyledim. "Kahverengi gömlekle gidiversen nolur!"muş. Bu gün sunum yapacağım karamsar bir görüntü mü vereyim dinleyenlerin içi kararsın bu da projeye verecekleri oyu etkilesin! Bunu mu istiyorsun? -Tamam bey bitti işte. Adam açık mavi göleği hışımla aldı; -Bitti tabi bitti ama ben geç kaldıktan sonra bitmiş neye yarar. Hanımı çocukların korkmuş yüzlerine baktıktan sonra yine eşini sakinleştirmeye çabaladı; -Dün bundan da geç çıkmıştın vakit var yetişirsin. -Anlamıyor ki anlamıyor ki. Bu gün sunumu ben yapacağım. Herkesten önce gitmeliyim ki gelecek önemli konuklara 'Hoş geldi' demeliyim. Adam bir sürü söz daha söylenerek bağırarak çıktı arabasını çalıştırıp uzaklaştı. Hanımı direksiyon başında da öfke saçan eşinin halinden endişelendi "Bir kaza yapmasa bari…" Eşi uzaklaşınca çocuklarının yanına gidip sarıldı rahatlatmaya çalıştı. -Madem erkenden kalktınız hemen size sultanlara layık bir kahvaltı hazırlayıp getireceğim. Mutfağa geçti zihnindeki huzursuzluğu dağıtmak için hemen neşeli müzikler çalan bir radyoyu açtı. Ocağa haşlamak için yumurta koydu cezvede süt ısıtmaya başladı. Masaya zeytin peynir reçel koymayı da ihmal etmedi. Biraz sonra çocuklarına seslendi -Kahvaltınız hazııır! Çocuklar kahvaltıya otururken radyoda müziğin birden kesilmesi dikkatini çekti. Son dakika haberi anonsuyla radyonun sesini biraz daha açtı. Radyo'da zincirleme bir kaza haberi vardı. Ayrıntılarla biraz sonra birlikte olacağız demişti spiker ama kazanın yerini söylediği andan itibaren o sandalyesine yığılıp kalmıştı. Spikerin bahsettiği kaza yeri kocasının her gün işe giderken geçtiği dörtlü kavşaktı. Eşinin bu kavşaktaki trafikten şikayetçi olduğunu her sabah yoğun bir trafik olduğunu söyleyişi aklına geldi. "Geç kaldım diye acele edip acaba o da…" Aklına gelen düşünce içini daha da yaktı hemen ayağa kalktı. -Çocuklar unutmayın ocağa yaklaşmak yasak. Kahvaltınızı yapıp salona geçin oynayın. Benim acil bir yere uğramam gerek kapıyı da kimseye açmayın tamam mı? Çocukları uslu söz dinler olduğu halde çok kısa süreli de olsa evde yalnız bırakmak zorunda kalsa tekrar tekrar tembihte bulunurdu. Sokağa çıkmak için üzerine bir şeyler aldı cebine de bir taksi parası aldı. Kapıya yöneldiğinde kocasının bu kazada ölmüş olabileceği endişesiyle kabaran yüreğine daha fazla dayanamayıp ağlamaya başlamıştı. Göz yaşlarını çocukları görmesin diye açık olan mutfak kapısına sırtını dönmeye özen gösteriyordu. İçindeki acının kocasının ölmüş olma ihtimali kadar giderken kendisini kırması ve çocuklarının önünde bağırıp çağırmasından da kaynaklandığını anladı. Oysa her zaman böyle öfkeli değildi. -Eğer ölürse çocuklarım babalarını son gördükleri haliyle mi hatırlayacak? Kalp kıran öfkeli bir baba olarak mı kalacak akıllarında? Kapıdan çıkarken çocuklarına bir kez daha seslenecekti ama artık akan gözyaşları saklanamayacak haldeydi. Hemen kapıyı açıp dışarı çıkmak için hamle yaptı ama karşısında kapıya doğru adım atmakta olan kocası vardı. Adam bir an karısının ıslak yanaklarına baktı; "Haberleri mi dinledin?" diye sordu. Hanımı konuşamadan sadece başıyla onayladı. Adam önce sarıldı sonra eşinin yanaklarını sildi.Hanımı zorlukla sordu; -Hani önemli bir toplantına geç kalmıştın niye döndün? -Kaza benim hemen yakınımda oldu. O anda toplantıdan daha önemli bir şeyi unuttuğumu hatırladım. Eğer o kazada ölseydim… O anda çocuklar da yanlarına gelmiş babalarının yine öfkeli olabileceğini düşünerek annelerinin yanında durmuştu. Adam bütün içten samimi gülümsemesiyle çocuklarını yanına çağırdı boyunlarına sarıldı yanaklarından öptü. -Ben bu gün büyük bir hata yaptım ve evden çıkarken sizleri ne kadar sevdiğimi söylemeyi unuttum. Böyle önemli bir şey unutulur mu hiç. Ne yapalım ben de geri döndüm. Şair-Yazar : Ahmet Ünal ÇAM Konu Bkmlyz tarafından (13-05-2009 Saat 11:26 ) değiştirilmiştir.. Sebep: Talep üzerine yazar eklenmiştir.

06-03-2009, 02:35	#2 (permalink)
asuman	Cok guzel bı yazı ellerıne saglık

07-03-2009, 03:20	#3 (permalink)
nurküllü	-Ben bu gün büyük bir hata yaptım ve evden çıkarken sizleri ne kadar sevdiğimi söylemeyi unuttum. Böyle önemli bir şey unutulur mu hiç. Ne yapalım ben de geri döndüm.Ne mutlu değilmi.......Hatanın neresinden dönülse kardır....

< - Bakimliyiz.Com Bilgilendirme - >

Değişiklikleri göz ardı et

Hızlı Cevap

bu belki son günündür

Benzer Konular