eski insanlar nasıl yaşıyordur?

Я · 15-02-2012, 08:08

Eski insanlar nasıl yaşıyordur? Eski insanların yaşamları hakkında bilgiler - Eski insanların beslenmesi barınması ve giysileri

İlk insanlar yerleşik değil

sürekli hareket halindelerdi. Tarım yapmıyor

avcılık ve toplayıcılık yapıyorlardı. Kendiliğinden büyümüş bitkilerin meyvelerini yiyorlar

yaptıkları aletlerle hayvanları avlayıp yiyorlardı. Gittikleri yerlerde hava karardığında

soğuduğunda

korunmak için mağaraları kullanıyor

giysi olarak hayvan postları kullanıyorlardı.

En eski avcıların yaşam biçimlerinde görülen kararlılık

çevreye kesin bir uyumun belirtisidir. Her bir avcı topluluğu

kalıtım yoluyla

ortaya çıkabilecek her duruma uygun geleneksel tepkiler edindi. En eski avcıların içinde barındıkları bitki ve hayvan çevresinin dengesinde önemli değişikliklerin olmadığı bir ortamda

insanın yaşamı

gene küçük

gezici avcı ve toplayıcı toplulukların davranış biçimlerine bağlı kalmış olabilir. Bu böyle olmuşsa

insanın kültürel evrimi

yazılı tarih dönemlerinin paldır küldür gidişinden çok

içinden çıktığı biyolojik gelişmenin gidişine benzer biçimde kaplumbağa hızıyla ilerlemiş olsa gerek.

İnsanlık tarihinin tetiğini çeken çevresel değişikliklerin tümü

Kıta Buzulu’nun Kuzey Yarımküre’den en son çekilişiyle ilişkilidir. Buzullar

zamanımızdan otuz bin yıl kadar önce erimeye

Avrupa’da

Kuzey Asya’da ve Amerika’da gerilemeye başladı. Siklon yellerinin Eski Dünya’nın Atlantik kıyıları boyunca

Gulf Stream üzerinden geçerken sürüklediği yağmur bulutları

Batı Avrupa’da oldukça nemli ve ılıman bir iklim yarattı. Bunun sonucunda

gür bir bitki örtüsü yerden mantar gibi biterek

Kuzey Kutbu’nun altındaki kuşağın mamut

rengeyiği

bizon ve birçok öteki etoburlarını beslemeye başladı. Bu durum

ilkel insanlar ve avlanarak beslenen hayvanlar için zengin yiyecek kaynakları oluşturdu.

Ancak

insanların bu olanaklardan yararlanabilmeleri için

bazı temel buluşların gerçekleştirilmesi gerekiyordu. İnsanlar özellikle

kılsız bedenlerini çok soğuk bir ülkede sıcak tutabilecek yapay bir post yapmak üzere

derilerin nasıl dikilerek bir araya getirileceğini öğrenmek zorunda kaldılar. Derilerin dikilmesi ise

“biz”ler ve “iplik” olarak kullanılabilecek şeyleri

belki de sinir tellerinden ya da ham deriden sırımlar yapılmasını gerektirdi. İskelet yapıları günümüz insanının iskeletinden neredeyse ayırt edilemeyen insanlardan oluşan avcı topluluklarının tundraya ve Batı Avrupa ormanlarına

yirmi beş otuz binyıl kadar önce yayılmalarına olanak verecek gerekli buluşlar yapıldı. Bu toplulukların gelişleriyle

ilk insanların ya da iskelet yapıları zamanımızın herhangi bir topluluğunun insanlarının iskeletinden oldukça farklı olan Neanderthal insanı denen insana yakın varlıkların toplulukları yok oldu.

Bu istilacı avcıların yaşamları hakkında gerilerinde bıraktıkları tek kanıt

taş araçlarla silahlar değildir. Güney Fransa’nın ünlü mağara resimlerini yapanlar ve sihirsel-dinsel törenlerinin öteki izlerini yeryüzünün kıyısında köşesinde bırakanlar da onlardır. Hangi düşüncelerin

belki on sekiz binyıl öncesinin bu avcılarını avladıkları hayvanların resimlerini derin

karanlık mağaraların duvarlarına çizmeye yönelttiğini bugün bilemeyiz. İnce işlenmiş mitoslarla

insan ve hayvan arasındaki ilişkilerin anlatılmış olması olası. Belki mağara törenlerinin amacı

hayvanların ruhlarını çoğalıp yeryüzünü doldurmaları yolunda kışkırtmaktı; ama bu konuda tahminlerden öte bir şey söyleyemiyoruz.

Batı Avrupa’nın Kutup bölgelerinin büyük hayvan avcılarının yaşamı sürülere

sürülerin yaşamı otlara

yosunlara ve öteki bitkilere bağlıydı. Buzulun daha da çekilmesi ve iklimin yumuşaması sık ormanların oluşmasına yol açınca

bu yiyecek kaynaklarından yoksun kalındı. Büyük sürülerin yok olmaları üzerine

insanın yeni bir yaşam biçimi geliştirmesi gerekti. Mağaralar bırakıldı ve mağaraları kullanmış olan insanlar

belki de buzul çekilirken

gittikçe küçülen Kutup altı bölge sürülerinin ardına takılarak

kuzeye ve doğuya doğru göçmeye başladılar. Batı Avrupa’da ağaçlarla birlikte

ormanlık bölgelerde otlanan geyik

sığır gibi hayvanlar belirdi ve bir olasılıkla buralara başka yerlerden gelmiş avcı insanlar

bunları avlayarak yaşamanın yollarını kısa zamanda öğrendiler.

Ne var ki

yaşamlarını geyik ve yabanıl sığır sürülerinin ardında tüketen bu avcı toplulukları

yeryüzünün arkeolojik kayıtlarında pek fazla iz bırakmadılar. Bununla birlikte

öteki bazı topluluklar

basit kayıklar

ağlar

balık oltaları icat ederek sulardaki yiyecek kaynaklarından yararlanmayı öğrendiler. Bu durumda

kayıkların limana geri getirilmesi zorunlu olduğu için ve fırtınalara karşı sığınak olmaya elverişli noktalar her yerde bulunmadığı için

belli bir toprak parçasına bağlanmış topluluklar ortaya çıktı. Buralarda

daha çok kabuklu deniz hayvanları kalıntılarından oluşan büyük çöp yığınları birikti. Bu yığınlar

günümüz arkeologlarına

buralara yerleşme sürecini incelemek ve zaman içinde araç çeşitlerinde oluşan değişiklikleri izlemek olanağı verdi.

Dünyanın öteki bölgeleri

Batı Avrupa’ya oranla çok daha az araştırılmıştır. Eski Dünya’nın kuzey bölgelerinde bu anlattığımız değişiklikler olurken

başka yerlerde nelerin olup bittiğini ayrıntılarıyla ortaya çıkarma olanağına daha sahip değiliz. Buraları

Batı Avrupa’daki kadar kökten değişikliklere uğramış görünmüyor. Batı Avrupa’nın buzul etkisinden çıkıp Gulf Stream’in etkisine girişi

ikliminde ve bitki örtüsüyle hayvan türlerinde başka herhangi bir yerde görülen değişikliklerden çok daha kökten değişikliklere neden oldu. Dünyanın öteki bölgelerindeki insanların yayılma alanlarında ve yaşam biçimlerinde ortaya çıkan değişikliklerin ise

buralardaki iklim değişmelerine uygun olarak

kökten değişiklikler olmadığını

son derece sınırlı bulguların tahminlerde bulunmamıza izin verdiği ölçüde söyleyebiliriz.

Bu genel yargının dışında bırakılması gereken bir örnek olarak

buzulun çekilişiyle kuzeye

Asya’nın Pasifik kıyılarına yürüyen ve Alaska’ya geçen avcı toplulukları nedeniyle

Kuzey Amerika’da ve Güney Amerika’da oluşan değişikliklere değinmek gerek. Bu avcı toplulukları

Alaska’dan Kuzey Amerika’nın ve Güney Amerika’nın her yanına ve bu kıtaların bitişiklerindeki adalara sızmalarına dek

güneye doğru sürüklendiler.

İnsanların Yeni Dünya’ya ne zaman gelip yerleştikleri tartışma konusudur; ancak on beş binyıl kadar öncelerde

ilk avcı topluluklarının

Kuzey Amerika’dan yayılmaya başlamış olmaları olasıdır. Dünyanın

insanların yerleşebileceği bir başka kıtası olan Avustralya’nın insanlarca işgal edilmesi

çok daha geç bir tarihte ve bir olasılıkla Avustralya’nın Güneybatı Asya’ya bir kara köprüsüyle bağlı bulunduğu zamanlarda gerçekleşmiş görünüyor.

16-11-2013, 02:30

çok güzel yorurumum bu

16-11-2013, 02:30	#2 (permalink)
Misafir	çok güzel yorurumum bu Takip et: @bakimliyiz

Seçenekler
Yazdırılabilir şekli göster Sayfayı E-Mail olarak gönder
Stil
Normal Hybrid-Şeklinde gösterime geç Ağaç şeklinde gösterime geç

Benzer Konular
Konu	Konuyu Başlatan	Forum	Cevaplar	Son Mesaj
İyi insanlar...	nimlahza	Karikatürler	2	08-03-2010 10:23
Eski mısırlılar döneminde hamilelik testi nasıl yapılırdı...	daywest	Gebelik	0	28-01-2010 12:02
Eski Gelinler - Eski Zaman Gelinlikleri	Bkmlyz	Evlilik Hazırlığı	3	11-05-2009 10:58
Eski insanlar tuvaletlerini nasıl yapıyorlardı?	Bkmlyz	Genel Kültür Paylaşımlarınız	0	13-01-2009 09:58
insanlar imani konularda nasıl aldanıyorlar	elif	Dini Bilgiler	0	16-07-2008 12:04

15-02-2012, 08:08	#1 (permalink)
Я	eski insanlar nasıl yaşıyordur? Eski insanlar nasıl yaşıyordur? Eski insanların yaşamları hakkında bilgiler - Eski insanların beslenmesi barınması ve giysileri İlk insanlar yerleşik değil sürekli hareket halindelerdi. Tarım yapmıyor avcılık ve toplayıcılık yapıyorlardı. Kendiliğinden büyümüş bitkilerin meyvelerini yiyorlar yaptıkları aletlerle hayvanları avlayıp yiyorlardı. Gittikleri yerlerde hava karardığında soğuduğunda korunmak için mağaraları kullanıyor giysi olarak hayvan postları kullanıyorlardı. En eski avcıların yaşam biçimlerinde görülen kararlılık çevreye kesin bir uyumun belirtisidir. Her bir avcı topluluğu kalıtım yoluyla ortaya çıkabilecek her duruma uygun geleneksel tepkiler edindi. En eski avcıların içinde barındıkları bitki ve hayvan çevresinin dengesinde önemli değişikliklerin olmadığı bir ortamda insanın yaşamı gene küçük gezici avcı ve toplayıcı toplulukların davranış biçimlerine bağlı kalmış olabilir. Bu böyle olmuşsa insanın kültürel evrimi yazılı tarih dönemlerinin paldır küldür gidişinden çok içinden çıktığı biyolojik gelişmenin gidişine benzer biçimde kaplumbağa hızıyla ilerlemiş olsa gerek. İnsanlık tarihinin tetiğini çeken çevresel değişikliklerin tümü Kıta Buzulu’nun Kuzey Yarımküre’den en son çekilişiyle ilişkilidir. Buzullar zamanımızdan otuz bin yıl kadar önce erimeye Avrupa’da Kuzey Asya’da ve Amerika’da gerilemeye başladı. Siklon yellerinin Eski Dünya’nın Atlantik kıyıları boyunca Gulf Stream üzerinden geçerken sürüklediği yağmur bulutları Batı Avrupa’da oldukça nemli ve ılıman bir iklim yarattı. Bunun sonucunda gür bir bitki örtüsü yerden mantar gibi biterek Kuzey Kutbu’nun altındaki kuşağın mamut rengeyiği bizon ve birçok öteki etoburlarını beslemeye başladı. Bu durum ilkel insanlar ve avlanarak beslenen hayvanlar için zengin yiyecek kaynakları oluşturdu. Ancak insanların bu olanaklardan yararlanabilmeleri için bazı temel buluşların gerçekleştirilmesi gerekiyordu. İnsanlar özellikle kılsız bedenlerini çok soğuk bir ülkede sıcak tutabilecek yapay bir post yapmak üzere derilerin nasıl dikilerek bir araya getirileceğini öğrenmek zorunda kaldılar. Derilerin dikilmesi ise “biz”ler ve “iplik” olarak kullanılabilecek şeyleri belki de sinir tellerinden ya da ham deriden sırımlar yapılmasını gerektirdi. İskelet yapıları günümüz insanının iskeletinden neredeyse ayırt edilemeyen insanlardan oluşan avcı topluluklarının tundraya ve Batı Avrupa ormanlarına yirmi beş otuz binyıl kadar önce yayılmalarına olanak verecek gerekli buluşlar yapıldı. Bu toplulukların gelişleriyle ilk insanların ya da iskelet yapıları zamanımızın herhangi bir topluluğunun insanlarının iskeletinden oldukça farklı olan Neanderthal insanı denen insana yakın varlıkların toplulukları yok oldu. Bu istilacı avcıların yaşamları hakkında gerilerinde bıraktıkları tek kanıt taş araçlarla silahlar değildir. Güney Fransa’nın ünlü mağara resimlerini yapanlar ve sihirsel-dinsel törenlerinin öteki izlerini yeryüzünün kıyısında köşesinde bırakanlar da onlardır. Hangi düşüncelerin belki on sekiz binyıl öncesinin bu avcılarını avladıkları hayvanların resimlerini derin karanlık mağaraların duvarlarına çizmeye yönelttiğini bugün bilemeyiz. İnce işlenmiş mitoslarla insan ve hayvan arasındaki ilişkilerin anlatılmış olması olası. Belki mağara törenlerinin amacı hayvanların ruhlarını çoğalıp yeryüzünü doldurmaları yolunda kışkırtmaktı; ama bu konuda tahminlerden öte bir şey söyleyemiyoruz. Batı Avrupa’nın Kutup bölgelerinin büyük hayvan avcılarının yaşamı sürülere sürülerin yaşamı otlara yosunlara ve öteki bitkilere bağlıydı. Buzulun daha da çekilmesi ve iklimin yumuşaması sık ormanların oluşmasına yol açınca bu yiyecek kaynaklarından yoksun kalındı. Büyük sürülerin yok olmaları üzerine insanın yeni bir yaşam biçimi geliştirmesi gerekti. Mağaralar bırakıldı ve mağaraları kullanmış olan insanlar belki de buzul çekilirken gittikçe küçülen Kutup altı bölge sürülerinin ardına takılarak kuzeye ve doğuya doğru göçmeye başladılar. Batı Avrupa’da ağaçlarla birlikte ormanlık bölgelerde otlanan geyik sığır gibi hayvanlar belirdi ve bir olasılıkla buralara başka yerlerden gelmiş avcı insanlar bunları avlayarak yaşamanın yollarını kısa zamanda öğrendiler. Ne var ki yaşamlarını geyik ve yabanıl sığır sürülerinin ardında tüketen bu avcı toplulukları yeryüzünün arkeolojik kayıtlarında pek fazla iz bırakmadılar. Bununla birlikte öteki bazı topluluklar basit kayıklar ağlar balık oltaları icat ederek sulardaki yiyecek kaynaklarından yararlanmayı öğrendiler. Bu durumda kayıkların limana geri getirilmesi zorunlu olduğu için ve fırtınalara karşı sığınak olmaya elverişli noktalar her yerde bulunmadığı için belli bir toprak parçasına bağlanmış topluluklar ortaya çıktı. Buralarda daha çok kabuklu deniz hayvanları kalıntılarından oluşan büyük çöp yığınları birikti. Bu yığınlar günümüz arkeologlarına buralara yerleşme sürecini incelemek ve zaman içinde araç çeşitlerinde oluşan değişiklikleri izlemek olanağı verdi. Dünyanın öteki bölgeleri Batı Avrupa’ya oranla çok daha az araştırılmıştır. Eski Dünya’nın kuzey bölgelerinde bu anlattığımız değişiklikler olurken başka yerlerde nelerin olup bittiğini ayrıntılarıyla ortaya çıkarma olanağına daha sahip değiliz. Buraları Batı Avrupa’daki kadar kökten değişikliklere uğramış görünmüyor. Batı Avrupa’nın buzul etkisinden çıkıp Gulf Stream’in etkisine girişi ikliminde ve bitki örtüsüyle hayvan türlerinde başka herhangi bir yerde görülen değişikliklerden çok daha kökten değişikliklere neden oldu. Dünyanın öteki bölgelerindeki insanların yayılma alanlarında ve yaşam biçimlerinde ortaya çıkan değişikliklerin ise buralardaki iklim değişmelerine uygun olarak kökten değişiklikler olmadığını son derece sınırlı bulguların tahminlerde bulunmamıza izin verdiği ölçüde söyleyebiliriz. Bu genel yargının dışında bırakılması gereken bir örnek olarak buzulun çekilişiyle kuzeye Asya’nın Pasifik kıyılarına yürüyen ve Alaska’ya geçen avcı toplulukları nedeniyle Kuzey Amerika’da ve Güney Amerika’da oluşan değişikliklere değinmek gerek. Bu avcı toplulukları Alaska’dan Kuzey Amerika’nın ve Güney Amerika’nın her yanına ve bu kıtaların bitişiklerindeki adalara sızmalarına dek güneye doğru sürüklendiler. İnsanların Yeni Dünya’ya ne zaman gelip yerleştikleri tartışma konusudur; ancak on beş binyıl kadar öncelerde ilk avcı topluluklarının Kuzey Amerika’dan yayılmaya başlamış olmaları olasıdır. Dünyanın insanların yerleşebileceği bir başka kıtası olan Avustralya’nın insanlarca işgal edilmesi çok daha geç bir tarihte ve bir olasılıkla Avustralya’nın Güneybatı Asya’ya bir kara köprüsüyle bağlı bulunduğu zamanlarda gerçekleşmiş görünüyor. Takip et: @bakimliyiz

< - Bakimliyiz.Com Bilgilendirme - >

Değişiklikleri göz ardı et

eski insanlar nasıl yaşıyordur?

Hızlı Cevap

eski insanlar nasıl yaşıyordur?

Benzer Konular